U susret jubileju, šest i po vekova carskog grada Kruševca

Predstavnici ovih udruženja složili su se da Vidovdanske svečanosti Kruševca treba da budu u duhu obeležavanja značajnih datuma vezanih na našu sabornu istoriju od davnina do ovih sudbonosnih dana u ostvarivanju zajedništva Republike Srbije i Republike Srpske. U tom smislu predloženo je da se u ovom rodoljubivom i patriotskom okupljanju, u sklopu ovog velikog jubileja u Kruševcu organizuje, između ostalog, jedna revijalno- memorialna utakmica fudbalskih veterana Srbije, Kruševca i fudbalskih veterana Republike Srpske uz učešće pomenutih veterana, sa porukom zajedništva svih građana koji žive u Srbiji.

Ova utakmica bi bila i povodom odigravanja prvog susreta najstarijih orlova Jugoslavije i Grčke, pre 26 godina kada je grad Kruševac bio domaćin ovom međunarodnom susretu sa braćom Grcima.

Za ovaj susret planira se nastup nekadašnjih legendi fudbala: Piksija, Džajića,  Mijatovića, Simovića, Stojiljkovića, Pešića, Stankovića, Mirkovića, Vanića, Binića, Gmitrovića, Govedarice i dr. U revijalnom delu nastupili bi značajna imena društvenog života Srbije i Kruševca. Pored sportskog nadmetanja bile bi i besede posvećene fudbalskim legendama, u okviru "trećeg poluvremena".

Kad je reč o brojnim fudbalskim veteranima Kruševca da kažemo i to da je jedan od veterana predložen za Vidovdanski nagradu Kruševca.

Reč je o Ljubiši Tričkoviću- Tričku,  sportisti, humanosti i čoveku sa puteva Ruske Federacije, Iraka, Irana, Bliskog istoka i Evrope.

Naš laureat Ljubiša Tričković rođen je pre 68 godina u Divljanu, kraj drevne Remizijane- Bele Palanke. Započeo je igru sa tom magijskom igračkom u Prahovu, a sa dvanaest godina počinje da trenira u FK "Napredak" Kruševac. U ovom klubu je prošao sve selekcije i došao do prvog tima. Igra aktivno, zatim, u "14. oktobar", "Obilićevo"- današnji "Trajal" i "Trgovački". Iza toga po formiranju fudbalske reprezentacije veterana Jugoslavije, igra dvadesetak utakmica, u kojima je postigao značajan broj golova i pokazao svoje fudbalske bravure. Igrao je na poziciji levokrilnog napadača, poput Dragana Džajića, oduševljavajući brzinom, prefinjenom tehnikom i lucidnošću sve poklonike i ljubitelje najvažnije sporedne stvari na svetu.

Kao dobrovoljni davalac krvi dao je 110 puta krv i dobio sva priznanja Crvenog krsta za svoju humanitarnu misiju. Dajući krv koja prelazi polovinu njegove težine, spasio je mnoge živote. I dan danas je u bliskim i prijateljskim odnosima sa mnogima kojima je njegova krv spasila života.

Tričković Ljubiša potiče iz sportske porodice, jer je njegov otac bio šahista i igrao protiv Karpova aprila 1979. u Vrnjačkoj Banji pobedivši ga.

Velika je istorija porodice Tričković. Njegov rođeni stric Jovan Ćirić, kao emigrant Kraljeve vojske u otadžbini obreo se u Birmingemu, gde sa Egleskinjom Silvijom sklopio brak i izrodio tri ćerke i tri sina. Njegov stric Jovan čeznuvši za rodnom gradom Mokrom i ikonama Manastira "Svetog Dimitrija, kao i željom da posle dugogodišnja izgnanstva svojim roditeljima zapali sveće i pokloni se senima ovom velikom svecu, prekršio je zakletvu i zavet svojih saboraca da nikad ne dođe u zemlju, zbog straha da ne bude likvidiran.

Svet je ipak mali, jer u Birmingemu službuje Aleksinački veručitelj Nenad hadži Popović, koga smo zamolili, preko Fejsbuka, da prenese pozdrave porodici Tričkovom stricu, što je on prihvatio. 

Sa Nenadom hadži Popovićem se poznajemo od ranije kada je bio pojac u Crkvenom horu "Sveti Nikola" pri crkvi u Aleksincu. On je izveo pesmu "Pukovnik Rajevski" sa dr Marinom Gavrilović, povodom 130 godina od pogibije ovog ruskog junaka- Nikole Rajevskog koji je došao u Srbiju sa 5000 dobrovoljaca da je oslobodi od turskog ropstva. Inače, pukovnik Nikolaj Nikolajevič Rajevski je poznat kao grof Vronski u romanu "Ana Karenjina" Lava Tolstoja- najčitanijeg roman u svetu posle Biblije. Tom parastosu u Gornjem Adrovcu u Ruskoj crkvi je prisustvovao Nj. Svetost patrijarh srpski, predstavnici Ambasade Rusije, član Parlamenta Konfederacije Švajcarske i poznati pisac Oskar Frajzinger, srpski reditelj Miodrag Bogić, Radoslav Vladić, direktor fotografije u filmu "Kosovski boj". Ovakvim parastosima je više puta prisustvovao Ljubiša Tričković sa Kruševljanima, potomcima onih koji su bili u istoj vojsci sa Rajevskim.

Što se tiče Bele Palanke ona je poznata po Nikiti Remizijanskom, ranohrišćanskom teologu i autoru hrišćanske himne "Tebi Bože", ali i po prvoj zvezdi FK "Crvena zvezda" Beograd, po kome odnedavno stadion ovog kluba nosi njegovo ime i prezime. Uzor vrhunskog sportiste poprimio je i naš Tričko koji je celog svog života pokušavao da dostigne slavu ovog fudbalskog velikana.

Danas, Tričko- Ljubiša Trićković provodi penzionerske dane u carskom gradu Kruševcu, sećajući se radosti i tugovanja doživljenih na tom zelenom magičnom pravouglu, uz aplauze koji paraju fudbalsko nebo, ponekad  i zvižduke nezadovoljstva onih koji su došli da uživaju u driblinzima ovog fudbalskog majstora, koji sa pravom očekuje prestižnu nagradu grada Kruševca povodom jubileja carskog grada. Ljubiša Tričković je brižni otac ćerke i sina, više unuka, među kojima je jedna lekar, dok jedna od unuka čeka porođaj u Kosovskoj Mitrovici.

Kako nam je rekao, na kraju, akademik prof. dr Rade Biočanin, pukovnik ABHO da se u nastavku fudbalskih aktivnosti veterana pregovara o odigravanju revijalne utakmice veterana Srbije i Albanije, povodom podsećanja na povlačenje srpske vojske kroz Albaniju za vreme  Albanske golgote,  a u cilju doprinosa razvoja sportskih odnosa naše dve zemlje.

Tekst i foto: Boža Marković