Termika

Deo sunčevog zračenja se odbija, reflektuje od Zemlje, a deo se apsorbuje. Biljke i zelene alge, akumuliraju sunčevu energiju, a gola zemlja, njive, kamenjar, pustinje, zgrade... se zagrevaju. Te zagrejane površine su toplije od okoline, pa jedan deo toplote odaju zračenjem, a ostatak predaju okolnom vazduhu. Tako se vazduh u blizini tla zagreva, i postaje lakši od viših slojeva. Topao sloj vazduha ima manju specifičnu težinu, pa kao drvo potopljeno u vodu, teži da ispliva. Zagrevanjem se povećeva debljina sloja toplog vazduha i potrebna je mala nestabilnost u gornjim slojevima, pa da se topao vazduh, TERMIKA, probije i krene u vis. Nestabilnost može izazvati vetar, konfiguracija tla, vrsta biljne kulture, odnosno blizina površina, koje različito apsorbuju, ili reflektuju toplotu. U ravnici je debljina zagrejanog sloja veća, nego u planinskom području, jer nema prirodnih termičkih okidača, inicijatora započinjanja proboja termike.  Zato u ravnici nastaje više manjih termika, koje se spajaju u veći stub, na visini i do pola kilometra. Zahvaljujući nemaru i spaljivanju slame, tipična ravničarska termika je zbog dima postala vidljiva.

Snimak je napravljen 20.7.2007. između vršačkog brega i Kuštilja.