Promocija knjige "Srpska pravoslavna crkva u aleksinačkom kraju od 1918. do 1941. godine"

Izdavač knjige je biblioteka "Vuk Karadžić" Aleksinac.

U aktuelnoj domaćoj istoriografiji retko se možemo sresti sa serioznim naučnim ili stručnim radom, sa tematikom novije povesnice Srpske pravoslavne crkve, naročito na lokalnom nivou.

Vredni i istrajni aleksinački profesor istorije Zoran Stevanović, autor brojnih monografija, studija i članaka, koji obrađuju bogatu prošlost njegovog zavičaja, prošle godine je objavio izuzetnu knjigu, naslovljenu "Srpska pravoslavna crkva od 1833. do 1918. godine", koja je popunila vidnu prazninu u poznavanju crkvene organizacije i kompletnom istorijatu iste, u datom periodu i na određenom prostoru aleksinačkog Pomoravlja.

Stevanovićev rukopis, pod gornjim naslovom, nastavlja ovu dokumentarnu storiju, hronološki omeđen vremenom između dva svetska rata. Pedantni autor, blagodareći svom istoriografskom iskustvu, rukopis je podelio na desetak poglavlja, gde je kroz prizmu raznih dešavanja i delanja tadašnjih aleksinačkih bogoslužbenika, vešto prikazao život i rad Srpske pravoslavne crkve, na navedenim prostorima.

Posebno su obrađeni podaci i o dva manastira na ovim prostorima. Radi se o manastirima Svetog Romana i Svetog Stevana, čiju je sačuvanu  arhivsku građu, autor maksimalno iskoristio.

Poslednje poglavlje (neka vrsta personalizovane povesti crkvene istorije aleksinačkog kraja), nosi naslov "Sveštenstvo arhijerejskog namesništva aleksinačkog"  i preko činjenica o školovanju sveštenika, njihovim prihodima i ocenjivanjima, odnosno organizovanju istih u strukovna društva, do iscrpnih podataka o tadašnjoj nastavi veronauke i veroučiteljima, uspešno završava ovaj rukopis, obima oko 300 stranica.

Rukopis prof. Stevanovića, po našem mišljenju, predstavlja moderno koncipirano delo, skladne koherentnosti, koje se odlikuje preglednošću i konkretnim izlaganjem. Autor je uspeo na veoma jasan, nenametljiv način da čitaocu prezentuje brojne podatke, proistekle kao rezultat višegodišnjih istraživanja u arhivima i bibliotekama, ali i u crkvenim i manastirskim arhivama.

Dodatna vrednost ovog rukopisa leži u činjenici da je on, ne samo uspešna sintetičko-dokumentarna monografija, nego i priručnik, odnosno uzorna studija, gotovo obrazac, za buduće istraživače ove i sličnih tema.

Izvod iz Recenzije rukopisa, recenzent Ninoslav Stanojlović, profesor istorije